KARAKEÇİLİ

XVI. stoljeća u Anadoliji postoje dva važna plemena s ovim imenom.
Jedan od njih je živio u Urfi, a drugi u Ankari. U drugoj polovici istog stoljeća postojalo je malo pleme s ovim imenom u regiji Teke (Antalya).
Grana Karakeçililer u regiji Ankare migrirala je u regiju Eskişehir i tamo se nastanila, a neka plemena iz ove grane naselila su se u regiji Balıkesir. Najstariji podaci o narodu Karakeçili u regiji Urfa datiraju iz 15. stoljeća. Potječe u drugu polovicu stoljeća. U to su vrijeme Karakeçili živjeli u regiji Mardin zajedno s plemenom Akkeçili i bili su podložni vladaru Mardina Cihangiru Mirzi, jednom od Akkoyunlua.

Uzun Hasan Bey, dok se borio sa svojim starijim bratom Cihangir Mirzom, ušao je u regiju Mardin 1457. godine i preselio plemena Karakeçili i Akkeçili koja su bila povezana s Cihangir Mirzom i naselio ih na mjesto koje je pripadalo njegovoj zemlji. Nema drugih podataka o narodu Akkeçili iz ovih plemena.

Vjerojatno su se podijelili u male skupine i nastavili svoje postojanje pod novim imenima. XVI. stoljeća postojalo je pleme Akkeçili s dvadeset sedam plemena u regiji Kütahya. Međutim, podrazumijeva se da su oni drugačija organizacija od Akkeçili u regiji Mardin. Karakeçililer je, pak, živio u 16. stoljeću. Kao što se spominju u popisnim knjigama sandžaka Urfa iz 16. stoljeća, tako se njihova imena nalaze iu vladarskim zapisima u maticama mühimme. Kasnije su se naselili u regiji Siverek na sjeveru Urfe iu susjednim mjestima. Inače, Karakeči selo Siverek jedno je od središta naselja ovog plemena. Ne zna se da li selo Karakeçi u okrugu Besni u Malatiji pripada njima. U dokumentima je prikazano da su Urfa Karakeçili kurdskog porijekla, baš kao i Akkeçili. Međutim, činjenica da među ljudima koji čine pleme ima ljudi s turskim imenima kao što su Yağmur, Gündoğmuş, Bayram, Güvendik, Sevündük, Budak, Kaya, Sarı, Satlamış upućuje na to da ovaj podatak nije točan i da su tzv. pa zbog kurdskih plemena s kojima su živjeli u regiji. XVI. Narod Karakeçili činio je jedno od glavnih plemena zajednice zvanih Uluyörük Turci, koji su u 16. stoljeću živjeli na širokom području koje se protezalo od zapada Sivasa do jugoistočno od Ankare. Zajednica Uluyörük sastoji se od dvadeset osam plemena koja se zovu “bölük”, od kojih su neka nosila imena Oghuz plemena kao što su Ak Salur, Çepni, Dodurga.
Neka plemena ove zajednice, od kojih se za neka znalo da su porijeklom Oghuz, kao što su Ağçakoyunlu i İnallu, nazivana su imenima kao što su Cungar (< Ca’ungar = lijeva ruka), Çavurçı (> Caverçi);
Stoga se smatra da bi ti posljednji ljudi mogli biti mongolskog podrijetla. Nema sumnje da su Karakečili porijeklom Oguzi zbog imena koje nose. Uglavnom su živjeli u regiji između grada Bala na jugoistoku Ankare i rijeke Kızılırmak koja prolazi na istoku. Ove spavaonice naroda Karakečilija od davnina su poznate po svojim imenima.
Danas je ovo područje administrativno naselje koje je dobilo ime po njima, a središte naselja se zove Karakeçili. Karakeçililer je pripadao Yüzdepareu unutar zajednice Uluyörük, koja je bila podijeljena u tri grane po imenu Şarkıpâre, Ortapâre i Yüzdepâre, a živjeli su u trideset i tri zimovnika i bavili se poljoprivredom u tim zimovnicima kao i sve druge čete Uluyörüka. Na visoravni na koju su odlazili ljeti napasali su stada, goveda i konje te se odmarali i pripremali za žetvu. Što se tiče stanovništva plemena koje plaća porez, ovaj broj datira još iz 16. stoljeća. Stoljeće je 2757. Ovo stanovništvo ne uključuje žene, djecu, svećenstvo, invalide, starije osobe, konjanike i sipahizade. Ako se porezna populacija pomnoži s četiri, brojka je 11.028, što može dati ideju o stvarnoj populaciji plemena. Među stanovnicima Karakeçija koji plaćaju porez su Budak, Gündoğmuş, Tanrıverdi, Yıldırım, Güvendik, Sevündük, Yağmur, Durak, Yaramış, Türemiş, Sold, Durmuş, Aydın, Bektaş, Oğurlu, Bozca, İnal, Karaca, Bayat, Kazlı, Salur, Dede Balı, Arslan Ima mnogo ljudi s turskim imenima kao što su , Tuman, Ağca, Menteşe, Turahan, Eymür. Karakeçililer u regiji Eskişehir ogranak je Karakeçililera među Uluyörükom. Nije poznato kada je ova grana došla u regiju Eskişehir.
Danas većina ovih Karakeçila živi u više od dvadeset sela u središtu i okrugu Seyitgazi spomenute pokrajine. Dugo se vremena, svake godine u rujnu, okupljaju u Söğütu u velikom broju, uključujući i žene, kako bi posjetili grob Ertuğrula Gazija i organizirali bankete i festivale ovdje.

II. Abdulhamid je ovom festivalu dao i službeni identitet. U skladu s tim, najviši civilni i vojni poglavari u regiji i drugi dužnosnici obilazili bi grobnicu hodajući na čelu konvoja, od kojih su većinu činili Karakeçili, nakon posjete držali bi govore u kojima su ukazivali na važnost dana, a zatim vojni orkestar svirao bi osmanske koračnice. Taj se program redovito provodio sve do raspada carstva.
Također II. Abdulhamid je formirao kopljaničku četu od 200 ljudi od odabranih mladih ljudi iz Karakeçililera.